WZORZEC RASY

Mały, mocny, raczej krępy niż lekki, szorstkowłosy, elegancji. MAŚĆ sznaucera może być:

• Czysto czarna z czarnym podszerstkiem
• Pieprz i sól
• Czarno srebrna
• Biała

Inteligencja, odwaga, wytrzymałość i czujność czynią ze sznaucera miniaturowego niekłopotliwego psa domowego, stróża i towarzysza, którego można bez problemów trzymać nawet w małym mieszkaniu.

Czaszka sznaucera jest mocna, długa, z wyraźnym guzem potylicznym. Głowa proporcjonalna do rozmiarów psa. Wierzch głowy płaski, bez zmarszczek, linia profilu równoległa do linii grzbietu nosa. Oczy o średniej wielkości, owalne, skierowane do przodu, ciemne, o żywy wyrazie. Powieki dobrze przylegające. Uszy są wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki.

Trufla nosa dobrze rozwinięta, zawsze czarna.

Trufla nosa dobrze rozwinięta, zawsze czarna.

Szczęki mocne, uzębienie kompletne (42 białe zęby zgodnie z wzorem zębowym), zgryz nożycowy , równy i ścisły. Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale policzki nie są aż tak widoczne, aby zmieniały prostokątny kształt głowy (podkreślony przez brodę).

Średniej wielkości, owalne, skierowane do przodu, ciemne, o żywy wyrazie. Powieki dobrze przylegające.

Wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki.

Mocna, dobrze umięśniona, sucha, szlachetnie wygięta, płynnie przechodzi w łopatki, oddaje siłę psa. Skóra przylegająca, bez fałd.

Lekko opada od kłębu ku tyłowi. Lędźwie są krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do miednicy na tyle mała, by pies sprawiał wrażenie krótkiego. Klatka piersiowa jest umiarkowanie szeroka, na przekroju owalna, sięga łokcia. Przedpiersie, utworzone przez rękojeść mostka, wyraźne. Linia dolna i brzuch słabizna nie za bardzo podciągnięta, ładne przejście od klatki piersiowej do brzucha.

Lekko opada od kłębu ku tyłowi. Lędźwie są krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do miednicy na tyle mała, by pies sprawiał wrażenie krótkiego. Klatka piersiowa jest umiarkowanie szeroka, na przekroju owalna, sięga łokcia. Przedpiersie, utworzone przez rękojeść mostka, wyraźne. Linia dolna i brzuch słabizna nie za bardzo podciągnięta, ładne przejście od klatki piersiowej do brzucha.

KOŃCZYNY PRZEDNIE Oglądane z przodu mocne, proste i ustawione nie za blisko siebie; oglądane z boku – przedramiona proste. Łopatki: Przylegające do klatki piersiowej i dobrze umięśnione, górnymi krawędziami wystające powyżej kręgów odcinka piersiowego. Jak najbardziej ukośnie ułożone, mniej więcej pod kątem 50o do linii poziomej. Ramię: Przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione. Łapy są krótkie, okrągłe, palce zwarte i wysklepione (łapa kocia), opuszki mocne, pazury krótkie, czarne i mocne. KOŃCZYNY TYLNE : Oglądane z boku – dobrze kątowane , oglądane z tyłu – równolegle, ustawione nie za blisko siebie. Łapy są nieco większe od przednich. Palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i czarne.

Elastyczne, eleganckie, dziarskie, swobodne i przestrzenne. Wykrok kończyn przednich możliwie najdłuższy; kończyny tylne z dobrym i sprężystym wykrokiem dają prawidłowy napęd. Przednia i tylna noga stawiane są do przodu jednocześnie.

Sierść powinna być twarda, szorstka i gęsta; składa się gęstego podszerstka i nie za krótkiej okrywy, przylegającej do ciała.

wysokość w kłębie: od 30 do 35 cm. Waga: ok. 8 kg.

Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca traktowane są jako wady i oceniane zgodnie ze stopniem odstępstwa.

Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra umieszczone w mosznie.

„Grupa II Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła . Wzorce ras”, www. ZKWP.pl

Pierwsze wzmianki o rasie to początek XIX wieku. Do Polski zawitały dopiero w latach 60.
Psy wiejskie. Należące do pastuchów, woźniców i stajennych.
Służące do pilnowania i pochodzące z terenów Niemiec i Szwajcarii. Niemieckie słowo „die sznauzer” oznacza – broda, pysk co jest charakterystyczne dla rasy i ich wyglądu. Byly też zwane pinczerami stajennymi. Były to psy przystosowane do długotrwałego ruchu, odporne na zmienne i trudne warunki klimatyczne i bytowe.

Kochany, wesoły, aktywny i uśmiechnięty cały czas.